درد دل
امروز سعی کردم برابری رو تو مطالب رعایت کنم و در مورد مسابقات رباتیک پیش رو براتون توضیح بدم.
اما با یک سرچی که کردم به مطلب جالب اما مبهمی برخورد کردم .
شاید خیلی تیمها و افراد هدفگذاری کاری خودشون در عرصه رباتیک رو شرکت توی مسابقات خوارزمی و یا جام امیر کبیر گذاشته بودن که سال گذشته در مهر ماه برگزار شد و البته خبر های بسیار خوشی هم درباره نوع جایزه هاش که تحصیل بدون آزمون در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در دانشگاه امیرکبیر بود به گوش همه رسیده بود. حالا بماند که جایزه هاش واقعیت نداشت و صرفا به اهدای کاپ و معرفی طرحهای برگزیده به سازمان تحقیقات صنعتی ایران اکتفا شد.
اما موضوع جالب اینجا بود که با وجود حدود سه ماه مونده به مسابقات "سایت مسابقات ملی رباتیک خوارزمی از مسابقات پارسال هنوز آپ نشده و نه از قوانین خبری هست نه از لیگها و نه کلا از برگزاری مسابقات واسه همین یک سری به سایت مسابقات امیرکبیر زدم اما وضع اونجا هم بدتر از سایت خوارزمی بود.
اما در مقابل میبینیم مسابقات بی هویت تر که هدفشون فقط کسب درآمد و سودجوییه همه جا برگزار میشه و با احساسات جوانهای علاقه مند براحتی بازی میشه.
آدم واقعا از این همه بی توجهی دلسرد میشه!
ای کاش یک نهادی باشه که سازماندهی اینجور مسابقات رو به عهده بگیره و به جای انبوه مسابقات کمیتی حداقل یک یا دو مسابقه واقعا با کیفیت رو ترتیب بده و از خروجی مسابقات برای پیشبرد اهداف مملکت استفاده کنه.
وقتی آیین نامه مسابقات رو که با جمله زیر آغاز میشه میخونی فکر میکنی چه خبراییه اما.............
(( در راستاي تحقق اهداف سند چشم انداز جمهوري اسلامي ايران در افق سال 1404 هجري شمسي))!
متاسفانه تا وقتی به ربات به دید یک اسباب بازی نگاه میکنیم اوضاع از این بهتر نمیشه.
البته این بی مهری در مورد بیشتر علوم تو ایران صورت میگیره و امری عادی شده و همه داریم بهش عادت میکنیم.
پس تا وقتی این دیدگاه حاکم باشه حالا حالا ها باید نفت بفروشیم و فناوری های بسیار ساده رو با قیمت طلا بخریم چون باور داریم که مرغ همسایه غازه!
آه ه ه ه که فکر کردن به این چیزها سر آدم رو درد میاره همونطور که من سرتونو درد آوردم.
وبلاگ تخصصی مکاترونیک و هوا فضا