رباتیک و هوا فضا

هوای مذکور همان هوایی است که از کمپرسور و دیفیوزر عبور میکند.حرارت ازاد شده از احتراق سوخت باعث زیاد شدن انرژی هوا به شکل افزایش سرعت ان میگردد. بنا بر این محفظه احتراق محلی است که در انجا هوا با مقداری سوخت میسوزد و حرارت ازاد شده از این سوختن سرعت هوا را افزایش  میدهد و همین افزایش سرعت جریان هوا تولید نیروی کشش مثبتی مینماید که به ساختمان محفظه احتراق وارد میشود.

حدود یک چهارم کل هوای خارج شده از دیفیوزر وارد محفظه احتراق میگردد که این مقدار هوا با سوخت مخلوط شده و میسوزد. بقیه هوا یعنی ۴/۳ باقیمانده صرف خنک کردن جداره محفظه احتراق و پایین نگه داشتن درجه حرارت  گازها میشود. البته با این ۴/۳ هوای باقیمانده حرارت گازها را به میزانی پایین میاوریم که به تیغه های هدایت کننده گازها یا همان ان جی وی و خود توربین اسیبی نرسد. در واقع اگر همه هوا را بسوزانیم انرژی زیاد حرارتی حاصله تیغه های توربی و حتی خود محفظه احتراق را میسوزاند.

این مسئله در واقع خود یکی از مسائل متالوژی است که طراحان محفظه احتراق موتور جت با ان روبرو هستند.

یعنی فلزی در دست نیست تا بتواند بطور مداوم درجه حرارت نامحدودی را تحمل نماید.با توجه به انچه در بالا از نظرتان گذشت به این نتیجه میرسیم که طرح محفظه احتراق جت باید به گونه ای باشد که هم بتواند سوخت کافی را محترق نماید و هم  بطور صحیحی خنک بشود.

اصول طرح محفظه احتراق:سرعت هواییکه از کمپرسورخارج میشود به ۵۰۰ فوت بر ثانیه یعنی تقریبا ۱۵۰ متر بر ثانیه میرسد. چون این سرعت هوا برای سوختن بسیار زیاد است و هر شعله ای را خاموش مینماید  از این رو قبل از اینکه هوا به محفظه احتراق برسد باید طرحی بریزیم تا از سرعت ان کاسته و  به فشارش افزوده شود. از این جهت است که قبل از محفظه احتراق باید دیفیوزر قرار گیرد. مجرای دیفیوزر واگراست و هنگام عبور هوا از داخل ان از سرعتش کاسته و به فشارش افزوده میشود.

با این روش  سرعت هوا را تا ۸۰ فوت در ثانیه یعنی کمتر از ۲۴ متر در ثانیه پایین میاورند. از طرفی چون سرعت سوختن شعله نفت سفید چند فوت در ثانیه بیشتر نیست در محفظه احتراق باید منطقه ای ایجاد کنیم تا سرعت خطی هوا کاهش یابد و شعله بتواند در برد کاری موتور درون محفظه احتراق پایدار بماند و خاموش نگردد.

در پست بعدی به چگونگی این اقدامات خواهم پرداخت